Supernova, Narodowa Galeria Sztuki Zachęta, 1991r.
Kolejnym etapem na drodze do nowego ideału piękna był długi pobyt artystów w Stanach Zjednoczonych w latach 1988-90. Dowgiałło i Gruszczyńska, kontynuując pracę nad rozwojem swojej koncepcji, zainteresowali się sztuką cyfrową, co pozwoliło im znacznie rozszerzyć swoje możliwości twórcze.
Efekty tej amerykańskiej edukacji pokazali na zbiorowej wystawie "Polski Szyk" w Zachęcie w Warszawie w 1991 roku, gdzie zostali zaproszeni jako przedstawiciele nurtu nie mającego analogii i otwierającego nowe perspektywy. „Gruszczyńska i Dowgiałło ucieleśniają moją tęsknotę za polską przyszłością” – napisał Andrzej Bonarski, kurator tej wystawy, kończąc swoją działalność jako autor spektakularnych pokazów artystycznych.
Obraz Supernova na wystawie w Narodowej Galerii Sztuki w Zachęcie, Warszawa 1991r.
Obraz Supernova jest największym obrazem jaki Dowgiałło namalował w XX wieku.
Ma 10m szerokości i 5 metrów wysokości i jest tylko 1 metr krótszy niż "Bitwa pod Grunwaldem". Powstał w 1990r. jako obraz-manifest nowego kierunku w sztuce- Futuro Baroku.
Był wystawiony w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie.
Obraz przedstawia futurystyczną architekturę kosmiczną skomponowaną z budynków będących drzewami i roślinami. Był obrazem całkowicie prekursorskim i natchnieniem dla wielu nowych projektów, powstałych po latach. Na środku obrazu u góry znajduje się Wir Miłości, który jest emanacją czystej energii kosmicznej-Eteroidu, inaczej nazywanej Orgonem.
Zdjęcie archiwalne: Anna Gruszczyńska, Zbigniew Dowgiałło, Narodowa Galeria Sztuki Zachęta, Warszawa, 1991r.
Zdjęcie archiwalne: Narodowa Galeria Sztuki Zachęta, Warszawa 1991r.
